على دایی، سرمربى سایپا بعد از تساوى تیمش مقابل ذوب‌آهن گفت: بازى به طور کامل در اختیار ما بود و در نیمه زمین ذوب‌آهن جریان داشت. ما باید این بازى را 16 بر یک مى‌بردیم. اصفهانى‌ها فقط بلد بودند زیر توپ بزنند و کار خاصى نکردند!
این جا یک سئوال پیش مى‌آید؛ اگر ذوبى‌ها در نود دقیقه جریان مسابقه در منطقه یک‌سوم دفاعى خودى خیمه زدند پس چگونه دروازه تیم سایپا را باز کردند؟ و اگر ذوب‌آهن با شیوه کاملاً تدافعى به میدان آمد و فقط زیر توپ زد چطور سایپا 16 موقعیت گل به دست آورد؟ مگر مى‌شود برابر یک تیم کاملاً تدافعى به این تعداد موقعیت گل دست یافت؟ گویى اینکه على دایى خواسته با این حرفها نتیجه بازى برابر ذوب‌آهن را توجیه کند. صد البته تیمى که از 16 موقعیت گل فقط یکى را به ثمر مى‌رساند مشکل فنى دارد. چه خوب بود سرمربى تیم سایپا به جاى کوبیدن تیم ذوب‌آهن به نقاط ضعف تیم خود اشاره و از سایپا انتقاد مى‌کرد، نه ذوب‌آهن.
ذوب‌آهن چه کند که سایپا از 16 موقعیت گل فقط یک بار موفق به گلزنى شد؟ ذوب‌آهن چه کند که توانسته حملات مردان سایپا را یکى پس از دیگرى خنثى کند؟ آیا سنگربان ذوب‌آهن مرتکب گناه شده که ضربه پنالتى ابراهیم صادقى را مهار کرد؟ نه على آقا! خودت را گول نزن، مشکل از جاى دیگرى است. تیمى که نماینده فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیاست باید این توانمندى را داشته باشد که با هر تاکتیکى مبارزه کند. به هر صورت خیلى از تیم‌ها چون از بضاعت پایین‌ترى برخوردارند مجبور مى‌شوند جلوى سایپا تدافعى بازى کنند. حال اگر سایپا به برترى نمى‌رسد مقصر دیگرى نیست. تازه مگر همین ذوب‌آهن در خانه به شیرین فراز نباخت؟
